Ronald Bos – Loonbedrijf Ronald Bos | Hoornsterzwaag

‘Na ervaring met veel merken blijft het SILOKING’

Loonwerker Ronald Bos is niet alleen een van de bekendste loonvoerders in ons land, hij is ook een van de oudste actieve bedrijven in dit segment. In 1994 startte hij met voeren voor derden, wat uitgroeide tot een belangrijke bedrijfstak. In drie decennia probeerde Bos heel wat merken uit. Inmiddels werken er meerdere SILOKING machines op het bedrijf.

Ruim 30 jaar terug ging Ronald Bos met een trekker en voermengwagen langs de boeren. Daarnaast maaide hij gras voor derden. “Ik gebruikte een tweede trekker voor het laden, zodat ik altijd aan het in- en uitstappen was. Een zelfrijder was mijn ambitie en die kwam er na 10 jaar.” Bos probeerde verschillende merken uit, die allemaal hun goede en slechte punten hadden. In 2018 kwam de eerste SILOKING 500+ op het bedrijf en het bleek niet de laatste. Begin 2025 zijn er 4 machines op het bedrijf, maar dat verandert. “We hebben één reservemachine en daarnaast een 2519-22 van bouwjaar ’23 en ’24. Dit voorjaar komt er een nieuwe. Mijn filosofie is om ze jaarlijks in te ruilen, zodat ze betrouwbaar blijven en aantrekkelijk voor de inruil.”

Familiebedrijf
Het eenmansloonbedrijf groeide uit tot een echt familiebedrijf. Ronalds vrouw Gretha verzorgt de administratie. Dochter Lianne is werkzaam binnen het bedrijf en rijdt veel op een van de SILOKING-machines. Ook dochter Fenna is er regelmatig op te vinden. Twee machines zijn dagelijks op pad, 365 dagen per jaar. Werkdagen van 11 tot 12 uur zijn normaal. Bos kan daarvoor, naast zijn dochters, terugvallen op vaste medewerkers en zzp’ers. De klanten zitten tot op 35 kilometer van het bedrijf, in de kop van Overijssel.

Verbeterpunten
Ten opzichte van zijn eerste SILOKING is de machine flink verbeterd, weet hij. Techneut Bos kent alle sterke en zwakke punten van de machine en heeft een scherpe mening over de ‘perfecte voermengwagen’. “Aanvankelijk waren de machines alleen voorwiel aangedreven, tot er optioneel vierwielaandrijving kwam”, legt hij uit. “Daar ben ik blij mee want, vaak is het in de kuil glibberig en nat. Zeker in de winter. Je wilt niet gaan slippen en glijden.” Een ander belangrijk punt was de frees. Bos dacht mee over het ontwerp en probeerde zelf techniek uit. Nu is hij bijna 100% tevreden over het eindresultaat. “De freesrotor freest altijd, ongeacht hoe hard de kuil of taai het gras is. De nieuwste machine krijgt een iets andere kuipvorm, waardoor de kans op morsen kleiner wordt.”

Breedte
Ook liet Bos – geheel naar eigen wens – een voerapp ontwikkelen voor zijn klanten. Bijzonder is dat, met hulp van gps, het systeem automatisch de klant herkent zodra de machine het erf op draait. “Iedereen heeft een eigen account, waarin het rantsoen per dier maar ook de totale voerhoeveelheid is te zien”, toont hij. We bezoeken een nabijgelegen melkveehouder bezoeken, waar dochter Lianne juist aan het voeren is. Behendig, en met grote snelheid, manoeuvreert ze de machine naar de kuilen toe en terug de schuur in. Over de bediening en comfort van de machine is ze prima te spreken. “Hier zijn de stallen aardig ruim, maar dat is lang niet overal zo!”, waarschuwt Bos. “Gelukkig is de machine smal genoeg, zodat we ook in oudere en kleinere toch kunnen voeren.”